Sangtekst: De Kast. Eltse Grins Foarby (+dutch Translation).

It read beskynt de greiden, de jun falt oer de mar
Der stean se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har
Se stean foar harren hutte, fan polen, liem en reid
Syn han leit op har skurte, hy wurdt mei koarten heit
It jier hast fyftjin hundert, feroare maatskippij
Se lije der net under, se fiele harren frij
Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlochspaad
Mar wer't se eins foar steane, no dat wurdt er nea gewaar
Dochs ha se neat te kleien en al hawwe se gjin jild
It iten dat se krije is de rykdom fan it fjild
It jier hast fyftjin hundert, in nije hearskippij
Se buge der net under, se bliuwe altyd frij
Chorus:
De sinne skynt al ieuwen oer us lan
Bringt de iere moarn, eltse dei opnij
De wyn hellet noch alle dagen oan
Giet fan lan nei lan, eltse grins foarby
It read beskynt it kampke, de jun falt oer de sted
Der boartet in lyts famke, noch in skoftsje, aanst op bed
Se jeuzelt hundert ut, de taal dy't mem har bybrocht hat
Har heit ropt troch it rut dat se nei binnen komme moat
It jier no hast twa tuzen, Europa dat wurdt nij
It famke sjongt en dunset en laket dan nei my
Chorus
------------------------
Dutch translation:
Het rood beschijnt het weiland, de avond valt over het meer

Daar staan ze met hun beiden en hij kijkt nog eens naar haar
Ze staan voor hun hut, van pollen, leem en riet
Zijn hand ligt in haar schoot, hij wordt binnenkort vader
Het jaar haast vijftienhonderd, veranderde maatschappij
Ze lijden er niet onder, ze voelen zich vrij
Er is vaak wel wat aan de hand, hij moet soms op oorlogspad
Maar waar ze eigenlijk voor staan, nou dat wordt hij nooit gewaar
Toch hebben ze niets te klagen en al hebben ze geen geld
Het eten dat ze krijgen is de rijkdom van het veld
Het jaar haast vijftienhonderd, een nieuwe heerschappij
Ze buigen er niet onder, ze blijven altijd vrij
Refrein:
De zon schijnt al eeuwen over ons land
Brengt de vroege morgen, elke dag opnieuw
De wind haalt nog alle dagen aan
Gaat van land naar land, elke grens voorbij
Het rood beschijnt het wijkje, de avond valt over de stad
Er speelt een klein meisje, nog een poosje, zometeen op bed
Ze brabbelt honderduit, de taal die moeder haar bijgebracht heeft
Haar vader roept door het raam dat ze naar binnen komen moet
Het jaar nu haast tweeduizend, Europa dat wordt nieuw
Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij
Refrein